เที่ยวเมืองกาญจน์ ปี' 2552

เที่ยวเมืองกาญจน์ ปี ’ 52
ทองผาภูมิถิ่นคั่นด้านสันขวาน เขตเมืองกาญจนบุรีที่อาศัย
แผ่นดินทองบรรพชนของคนไทย รวมหัวใจปกปักรักษ์สืบมา

ภูมิแผ่นดินเป็นชั้นล้วนหลั่นเขา ถิ่นลำเนาป่าไพรในภูผา
เกิดสายน้ำซัดเซาะเลาะพนา ชุบชีวาคนคงบนดงดอน
สังขละบุรีทางเทียวเลี้ยวเลาะลัด เป็นทางตัดระยะย่นบนสิงขร
วัดวิเวการามนามกำจร ขอบนาครพม่าไทยแต่ไรมา

มีเจดีย์สามองค์คงเขตขัณฑ์ แนวแบ่งปันประเทศเขตรักษา
ชี้บอกบ่งยังคงรัฐกษัตรา ตารางวาแม้เพียงเซนต์เป็นของไทย
ได้มาเห็นเป็นขวัญตาพาใจสุข ละความทุกข์ถิ่นเมืองแมนมาแดนใหม่
กราบหลวงพ่ออุตมะจะคุ้มภัย ทุกเพศวัยกะเหรี่ยงมอญวอนเมตตา

พบชาวไทยเชื้อมอญสัญจรผ่าน กลางสะพานแห่งศักดิ์ศรีมีสง่า
สามัคคีร่วมสร้างทางศรัทธา มอญยิ้มมาไทยยิ้มตอบมอบสัมพันธ์
ไทยมีชาติศาสนามหากษัตริย์ เป็นเครื่องวัดชาติคงดำรงมั่น
ใต้ร่มฉัตรธรรมาองค์ราชัน หลอมชีวันเลือดไทยแต่ไรมา

แต่กะเหรี่ยงไร้รากอยากขอกล่าว พบเรื่องราวเพียงย่อก็ห่อเหี่ยว
ใช้แรงงานช่วยไทยใบหน้าเซียว แสนเปล่าเปลี่ยวเพราะสิ้นชาติอนาถใจ

เป็นบทเรียนสอนตนคนมีราก หยุดถางถากอวดอำนาจวางบาตรใหญ่
อยากให้จำเป็นนิยามความเป็นไทย อาจสิ้นไปเพราะสิ้นรัฐวัฒนธรรม

สังคมคนจิตตกเมืองอกแตก แดงเหลืองแยกฉุดไทยไปทางต่ำ
สิ้นสำนึกคุณความดีมีน้อมนำ รอเพียงกรรมมาเกื้อไทยพ้นภัยเทอญ.

เรื่องดีดีที่ขอลอกมาเล่า

เด็กน้อยกับหมาตัวเล็ก ๆ

เจ้าของร้านตอกป้ายติดไว้เหนือประตู มีข้อความว่า มีลูกสุนัขขาย
นี่เป็นวิธีดึงดูดเด็กเล็ก ๆ ได้อย่างดี เด็กผู้ชายคนหนึ่งปรากฏตัวใต้ป้ายแผ่นนั้น และถามว่า "ลูกหมาที่ขายราคาเท่าไรครับ"
"มีหลายราคา ตั้งแต่ 30 ไปจนถึง 50 เหรียญ" เจ้าของร้านตอบ
หนูน้อยล้วงเข้าไปในกระเป๋าและควักสตางค์ออกมา ผมมีอยู่ 2.37 เหรียญเอง "ขอผมดูพวกมันหน่อยได้ไหมครับ"
เจ้าของร้านยิ้มแล้วผิวปาก เจ้าเลดี้วิ่งออกมาจากเฉลียงข้างร้านพร้อมกับลูกสุนัขขนฟูอีก 5 ตัว หนึ่งในนั้นเดินตามมาช้า ๆ หนูน้อยสนใจลูกหมาตัวนี้ทันที เห็นได้ชัดว่ามันเดินลากขาเหมือนเป็นหมาพิการ
"หมาตัวเล็ก ๆ นั่นเป็นอะไรครับ "
เจ้าของร้านบอกว่าสัตวแพทย์ตรวจเจ้าลูกหมาตัวนี้แล้วพบว่ามันไม่มีสะโพก มันจะต้องเดินขากะเผลกและจะพิการไปตลอดชีวิต
เด็กชายตื่นเต้นขึ้นมาทันที "ผมขอซื้อลูกหมาตัวนี้ได้ไหมฮะ"
เจ้าของร้านตอบว่า อย่าเลย หนูคงไม่อยากได้ลูกหมาตัวนี้หรอก แต่ถ้าหนูอยากได้จริง ๆ ล่ะก็ ฉันจะยกให้ .....?
!@!@# หนูน้อยเริ่มไม่พอใจ ?!@!@#......เขาจ้องหน้าเจ้าของร้านพร้อมกับชี้นิ้วพูดว่า
“ ผมไม่ต้องการให้คุณยกมันให้ผมฟรี ๆ หมาตัวนี้มีค่ามากเท่ากับตัวอื่น ๆ ทั้งหมด และผมก็จะจ่ายให้คุณเต็มราคาด้วย แต่ผมจะให้คุณไปก่อน 2.37 เหรียญ และจะผ่อนให้เดือนละ 50 เซ็นต์จนกว่าจะครบ "
เจ้าของร้านยังค้านอีกว่า หนูไม่อยากได้ลูกหมาตัวนี้หรอก มันวิ่งไม่ได้ กระโดดก็ไม่ได้ และเล่นกับหนูเหมือนกับลูกหมาตัวอื่น ๆ ก็ไม่ได้
ถึงตอนนี้ หนูน้อยจึงนั่งลงและถกขากางเกงให้เจ้าของร้านเห็นขาข้างซ้ายที่ลีบเล็ก และมีเหล็กแท่งใหญ่พยุงเอาไว้ เขาเงยหน้ามองเจ้าของร้านและพูดนุ่ม ๆว่า
"นี่ไง ผมเองก็วิ่งไม่ได้เหมือนกัน และลูกหมาตัวนี้ก็คงต้องการใครสักคนที่เข้าใจมัน"
เจ้าของร้าน ?????????