วันพุธที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2551

พระจันทร์ปันใจ - ( องก์ 1,2 )

พระจันทร์ปันใจ (องก์ 1 )
อินทรวิเชียรฉันท์
O โน่นแน่น่ะคือจันทร์ กลฉันสิมั่นแด
กลมกลึงตะลึงแล ทิวะแน่ก็เลือนเหลียว
O เปล่งปลั่งประกายกล้า ระดะฟ้ารตรีเดียว
สิบสองธนูเทียว กระจะจ้า ณ ฟ้าฉาย
O คืนค่ำฉนำศก พศ.ปกริการาย
ห้าหนึ่งพระจันทร์หงาย ศศิสาดสะอาดฟ้า
O มึนเมาสุราล่วง ระอุทรวงจิตราพา
สุขสันติ์สิหรรษา ฤดิใดฤเทียมเดือน .

( ศักดิ์สิทธิ์ นามสุวรรณ - ประพันธ์ )
พระจันทร์ปันใจ ( องก์ 2 )
O ศกห้าศูนย์สังคมไทยไร้รอยยิ้ม พิษแห่งลิ่มการเมืองร้ายแบ่งฝ่ายขั้ว
ตอกรากหญ้าแยกฉีกเป็นซีกตัว ใช้เงินชั่วหว่านซื้อเสียงเลี้ยงการเมือง
O นักสร้างภาพตีบทกว่าดาราใหญ่ เดินกันไขว่เข้าสภาวางท่าเขื่อง
คารมปากลิ้นน้ำลายใช้นองเนือง ล้วนแต่เรื่องสัมปทานหวานคอแร้ง

O เมื่อไฟแค้นสองกลุ่มรุมประเทศ คือสาเหตุเผาน้ำใจให้เหือดแห้ง
ไทยเดี๋ยวนี้ทุกภาคส่วนล้วนเปลี่ยนแปลง ต่างเลือกแบ่งเลือกข้างอย่างภูมิใจ
O สามัคคีเมื่อถูกเมินเดินก้าวข้าม ซ้ำเหยียดหยามรอเวลาเข้ามาใหญ่
รอฝ่ายเราเข้าปกครองผองคนไทย อำนาจใหม่ที่พวกเราเฝ้ารอคอย
O เลือดรักชาติศาสน์กษัตริย์วิบัติหมด ศีลธรรมคดสังคมเศร้าล้วนเหงาหงอย
ประวัติศาสตร์ชาติไทยได้หลุดลอย อย่าสุดสอยยื้อไขว่คว้ามาเหมือนเดิม
O เมื่อพระจันทร์ยิ้มกว้างกลางท้องฟ้า ความศรัทธาแทบทรุดก่อจุดเริ่ม
พอเดือนกลมกระจ่างฟ้ามาต่อเติม ก็ยิ่งเพิ่มความหวังยังพอมี
O ขอเพียงไทยรักไทยด้วยใจซื่อ ฝ่ายไหนไหนก็คือเลือดน้องพี่
รักพ่อหลวงต้องสร้างสรรค์หมั่นทำดี สามัคคีคือทางแก้แค่ทางเดียว .

( ศักดิ์สิทธิ์ นามสุวรรณ - ประพันธ์ )